محمد تقی جعفری ؛ فیلسوف، عالم، نویسنده، پژوهشگر
محمد تقی جعفری
(۱۳۰۴ش، تبریز ـ ۲۵ آبان ۱۳۷۷، لندن)
فیلسوف، عالم، نویسنده، پژوهشگر
علامه محمد تقی جعفری یگانه در سال ۱۳۰۴ هجری‌شمسی در محله جمشیدآباد دیده به جهان گشود. از آنجا که قبل از آغاز به تحصیل، نزد مادر فرزانه‌اش مقداری درس خوانده بود، تحصیل را از کلاس چهارم آغاز کرد و سال بعد در کلاس پنجم به رتبه اول نایل شد، ولی به علت فقر مالی ناگزیر شد مدرسه را رها کند. بعدها به تشویق پدر، در مدرسه طالبیه به تحصیل مقدمات علوم اسلامی پرداخت و مدتی بعد برای ادامه تحصیلات راهی تهران شد. در مدرسه مروی به فراگیری رسائل و مکاسب پرداخت و یک سال نیز در قم از محضر علمای بزرگ بهره گرفت. در سال ۱۳۲۵ هجری‌شمسی رهسپار نجف‌اشرف شد و مدت ۱۱ سال به فراگیری دروس خارج فقه و اصول، مکاسب، خیارات، فلسفه و معارف پرداخت.
وی چنان خود را وقف علم‌آموزی کرد که در سن ۲۳ سالگی اجازه اجتهاد دریافت کرد و به تدریس خارج فقه و اصول، به ویژه کتاب‌های مکاسب و کفایه مشغول شد و سپس به کشور مراجعت کرد.
از ایشان بالغ بر ۱۲۷ جلد کتاب برجای مانده که از آن میان می‌توان به آثار زیر اشاره کرد:
ترجمه و تفسیر نهج‌البلاغه (۲۷جلد)، تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی (۱۵جلد)، تکاپوی اندیشه‌ها (۲جلد)، عرفان اسلامی، مبدأ اعلا، از دریا به دریا، فکرواره مثنوی، ایده‌آل زندگی و زندگی ایده‌آل، فلسفه و هدف زندگی، آفرینش و انسان، انسان در افق قرآن، حرکت و تحول از دیدگاه قرآن، زیبایی و هنر از دیدگاه اسلام، موسیقی از دیدگاه فلسفی و روانی، همگرایی دین و دانش، علم و دین در حیات معقول، در محضر حکیم، حیات معقول، و طرحی برای انقلاب فرهنگی.
سرانجام سرطان گریبان این بزرگ مرد وارسته را گرفت و در مهرماه سال ۱۳۷۷ برای معالجه راهی لندن گردید، اما معالجه پزشکان اروپایی نیز مؤثر واقع نشد و روز ۲۵ آبان به سوی معبود خویش پر کشید.
پیکر پاک ایشان پس از انتقال به ایران ضمن تشییع باشکوهی در حرم مطهر امام رضا(ع) به خاک سپرده شد.